Αν ένα δέκα τοις εκατό, με αισιόδοξη εκτίμηση , των έργων που γράφονται στην παγκόσμια
δημιουργία, βρίσκει το φως προς το κοινό, τι ελπίδες έχει ένα έργο γυναίκας συνθέτριας;
Τη στιγμή που σε προηγμένες χώρες υπάρχουν ποσοστώσεις των έργων που παίζονται από τις κρατικές ορχήστρες για να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών δημιουργών, και άλλων περιθωριοποιημένων ομάδων, σε τι ακριβώς ελπίζει μια συνθέτρια στην Ελλάδα;
Μια ρητορική, πάντα, απάντηση θα ήταν: Στη θεά τύχη!